Kolumne Saarmòò Kaddsejammer middem Ällergenn!

Jeder will alt werden, aber niemand will alt sein. Zwischen dem künstlichen Hüftgelenk, grauen Haaren und der Vergesslichkeit gibt es aber auch Lichtblicke.

Kolumne Saarmòò über das Älterwerden
Foto: SZ/Robby Lorenz

Mier sinn noch jung, ald genn mier frieh genuch!“, hann se aan der Faasend gesung unn sinn dòòdebei droddsdemm jeeder Daach e bissje äller genn. Gemäänerhann isses jò so: All wolle se ald genn, awwer kääner maan gäär ald sinn. „Isch bin noch nidd so ald wie mei Vadder!“ So saad mer, wann die eischne Kinner menne, mer wäär dussma fier das ään odder annere schunn dse ald.

Wann mer äller gebbd, gebbd mer e bissje meh konserwaddiev. Es gnaggsd aan alle Egge! Awwer wie bassd das sesamme: Konsewaddiev – unn sisch dòòdebei e neies Hifdgelengg inbaue lasse? Jò, soggaar die Haud gebbd langsamm runselisch. Dò wirre all Tadduus schrumbelisch wie e ald Grumbeer! Mansche Leit schreiwe alles uff. Dò kann ääm niggs meh bassiere. Am Enn schreibd mer soggaar e ganses Buuch iwwers Lääwe, fier dass mer mò schbääder lääse kann, wies ääm im Lääwe so gang iss.

Middem Aldgenn iss das ääwe so e Sach: Jeeder Daach guggd mer e bissje genauer nò de Doodes-Aandseische in der Dseidung unn mer wunnerd sisch: „Was? Däär? Denne hann isch doch leddschd Wuch noch gesiehn? Unn noch so jung, unn iwwerhaubd?“ Innewensisch gridd mer dò so e Gefiehl, was ääm saad: „Gugg nuur jò, dass es noch e paar Jòhr gudd gehd! Danne saad mer sisch, dass mer ab sofford jeeder Daach lääbd unn es Beschde rausholld!

Iwwer die Wuch halld mer sisch beinäggschd meh beim Dogder uff als wie dehemm. Allewei schduddierd mer e bissje genauer es Dsendraalorgaan vun der Rendner, die Abbedeeger-Umschau. Dò lääsd mer danne vun Grangghääde, die mer noch nie gehadd hadd unn mer fròòd sisch, ob mer das ään odder annere nidd aach noch grien kinnd. Dabber fahrd mer in die Kuur unn lehrd dò ebbes gans Neijes kenne: E Kuurschadde, awwer e rischdischer! Hinnenòò ball vergess unn gudd! Weil de Kuurschadde e Schdernschnubb gewään iss: In der Kuur Schdern unn hinnenòò schnubbe! Mid Seschdsisch will mer noch gnaggisch sinn unn rischdisch fidd, wann mer aus der Muggibuud kummd: Nimmeh gans jung awwer weeneschens noch e bissje defier gehall genn. Es iss wies iss unn es bleibd wies iss! Schdännisch iss mer jeddse aam Suuche vun irjendebbes. Wann de danne dei erschdes gròòes Hòòr gefunn haschd, danne bischde aach dòòdemid dursch. Awwer Godd sei Dangg haschde das noch nidd verlòòr!

Georg Fox schreibt in rheinfränkischer Mundart. Sein neuestes Buch heißt „Saarlandfarben“ (www.edition-schaumberg.de). Seine Mundarttexte erschienen unter www.nachtgedanken-­saarland.de.

Meistgelesen
Neueste Artikel
Zum Thema
Aus dem Ressort