Mundartkolumne Määlkneedel mét Äppelschmeer

Neilich woaren mer mem Cristel ónn mem Manfred én der Felsmill ónn hann iwwer Gott ónn de Welt gespròòcht. Dò semmer aach óff de Reed kómm, wie ma reagiere soll, wenn de Kénner „aus der Freemd“ sich aamellen fer e Besuuch: „Hallo Mamma, hallo Pappa, mer wélle kurz mòò vorbeikómmen. Hann der Zeit?“ Awwer sicher, wer gääw dò nää saan? Onn schon die Nòòfròò: „Wat sóll ich ze Esse machen?.“ – „Ei Mamma, dat wääschd de doch, nadeerlich óff Määlkneedel mét Äppelschmeer!“ Ich erénnere mich. Wenn ich fréijer óff em Hämmwéch woar, hann ich mich oft greilich gefraijt óff e Porzioon Määlkneedel mét Specksooß ónn Äppelschmeer am Kischendésch, zesammen mét der Mammen ónn em Pappen. Dat hat sich aach nét geännert, wie ich verheirat woar. Määlkneedel sénn émmer eppes Feines. Ónn mei Fraa kónnt se baal (faschd) besser machen wie mei Mammen – wat nét selbschdverständlich éss, weil normalerweis e Schwiejertochter nie an die Kochkónscht von der Mammen rannkémmt. Dò sénn schon die greeschd Dramen pasiert ónn de beschd Ehen ausenannergang! For wat gewwt et „Mahlzeiten“, wo ääm nét nur gutt ém Maan laijen, sondern aach direkt an’t Herz gehen? An Määlkneedel ónn Äppelschmeer éss doch neischd draan, wemma mòò óff dat guckt, wat ma brauch, fer se ze machen. Dat misst doch émmer fer jeden hinhaauen ónn émmer gleichgutt schmacken. Däm éss awwer nét so. Et kémmt dróff aan, wer se micht ónn wie se gemach génn – ónn fer wän. Dò spillen fein Beziehungen e Róll. De Mammen micht de Kneedel fer de (alte) Sunn, wenn er se besuuchen kémmt, villeicht annerschd wie fer die annern én der Famill – wer merkt dat schon? Ónn wenn: Wat wéll se dòòmét saan? Dahämm schmackt et émmer noch am beschden, hääschd et. Awwer nur, wenn de Beziehungen stémmen. Wat fer e Schann, wenn en Tochter odder e Sunn mòò saat: „Mei Mammen kónnt noch nie Määlkneedel mét Äppelschmeer machen!“

Neilich woaren mer mem Cristel ónn mem Manfred én der Felsmill ónn hann iwwer Gott ónn de Welt gespròòcht. Dò semmer aach óff de Reed kómm, wie ma reagiere soll, wenn de Kénner „aus der Freemd“ sich aamellen fer e Besuuch: „Hallo Mamma, hallo Pappa, mer wélle kurz mòò vorbeikómmen. Hann der Zeit?“ Awwer sicher, wer gääw dò nää saan? Onn schon die Nòòfròò: „Wat sóll ich ze Esse machen?.“ – „Ei Mamma, dat wääschd de doch, nadeerlich óff Määlkneedel mét Äppelschmeer!“ Ich erénnere mich. Wenn ich fréijer óff em Hämmwéch woar, hann ich mich oft greilich gefraijt óff e Porzioon Määlkneedel mét Specksooß ónn Äppelschmeer am Kischendésch, zesammen mét der Mammen ónn em Pappen. Dat hat sich aach nét geännert, wie ich verheirat woar. Määlkneedel sénn émmer eppes Feines. Ónn mei Fraa kónnt se baal (faschd) besser machen wie mei Mammen – wat nét selbschdverständlich éss, weil normalerweis e Schwiejertochter nie an die Kochkónscht von der Mammen rannkémmt. Dò sénn schon die greeschd Dramen pasiert ónn de beschd Ehen ausenannergang! For wat gewwt et „Mahlzeiten“, wo ääm nét nur gutt ém Maan laijen, sondern aach direkt an’t Herz gehen? An Määlkneedel ónn Äppelschmeer éss doch neischd draan, wemma mòò óff dat guckt, wat ma brauch, fer se ze machen. Dat misst doch émmer fer jeden hinhaauen ónn émmer gleichgutt schmacken. Däm éss awwer nét so. Et kémmt dróff aan, wer se micht ónn wie se gemach génn – ónn fer wän. Dò spillen fein Beziehungen e Róll. De Mammen micht de Kneedel fer de (alte) Sunn, wenn er se besuuchen kémmt, villeicht annerschd wie fer die annern én der Famill – wer merkt dat schon? Ónn wenn: Wat wéll se dòòmét saan? Dahämm schmackt et émmer noch am beschden, hääschd et. Awwer nur, wenn de Beziehungen stémmen. Wat fer e Schann, wenn en Tochter odder e Sunn mòò saat: „Mei Mammen kónnt noch nie Määlkneedel mét Äppelschmeer machen!“

Gérard Carau lebt im moselfränkischen Beckingen.

Meistgelesen
Neueste Artikel
Zum Thema
Aus dem Ressort