Mundart Mariellcher ónn Latrincher

Òff user Rääs durch et Baltikum bés nò Häälisch Petersburch hotte mer e kloaren Reiseführer, de Wladimir, e Russ, wo alles gewóscht hat ónn jed Land, durch dat mer gefahr sénn, ónn die Leit, wo dò wahnen, aach wirkich kritisch gäär hat. Er kónnt prima Deitsch, awwer er hott en Eijenart, wo us Saarlännern sofort óffgefall éss: Er hott bestémmt Werter óff „sümpatische“ Art ónn Weis verkläänert. Wenn er – e stolzer, attraktiver Mann – óff ém Troddewar odder ém Stadtzentrum die vill schee jong blond groß schlank Fraaleit gesinn hat, kónnt er nét aan sich hallen ónn hat heftich von dänn „Mariellcher“ én Litauen, Lettland ónn Estland geschwärmt. Ónn er hott jò aach gutt recht. Doll gepasst hat sei Kompliment, wie mer e Memel vor der Statue vom Ännchen (nét Entchen) von Tharau gestann han ónn em Simon Dach (nét Dächelchen) sei bekannt Liedchen gesóng han. Er hott noch en anneren Fimmel: Er hott sei Gäscht nò zwo Stónnen Busfahrt émmer zu em „Latrinchen-Óffenthalt“ égeladt, weil e Gesóndhäätsstopp ab ónn zou jò mò sé móss. Et éss doch scheen, wenn en dréngend Bedürfnis wénichdens spròòchlich so scheen verniedlicht/verharmlost gewwt… Danke, Wladimir. Ich wésst zwar nét, datt et ém Saarland dat Wertchen „Latrinchen“ fer en Bedürfnisanstalt gewwt, awwer mer kénnt jò mò versuchen et énzefiehren ónn bei dän Ordnungsämdern zu beandraajen; scheen wäret jò. „Latrinchen“ fer „Männchen“ ónn „Fraauchen“. Mer sparen jò aach sonschd nét mét Verkläänerongen, mer han jò aach bei us de Fimmel, de Minschen ze verkläänern. Aus em Peter mache mer zeerscht de Pitt, dann et/de Pittchen; aus em Klara gewwt et Klärchen, aus em Elisabeth et Lisbet ónn dann et Lissjen; aus em Nikolaus de Klääsjen odder Kläusjen; aus em Maria et Mariechen, aus der Katharina et Kättchen (awwer nét die aus Heilbronn). Ich hammich émmer gewonnert, wie mei Verwandten dän Ónkel Hans, e großer, schwerer Mann, nur Hänsjen genannt han. Leit, wo ma gäär hat, häämelt ma halt gäär, ó wenn et nur mém Namen éss…

Mundart: Mariellcher ónn Latrincher
Foto: SZ/Robby Lorenz

 Mét Verkläänerongen kamma awwer aach ausdäälen. E „Peifjen“ hat neischt meh méder Peif ze doun, ó „mei leiw Freindchen“ neischt meh mét Freíndschaft. Noch sémmer nét so weit, datt mer die, wo us regieren, Mütterchen odder Väterchen nennen. Dat wär bei us nét so gemennt wie én Russland bei „Väterchen“ Zar Putin. Bei us wär „Mütterchen“ Merkel gar nét so „zärt-lich“. Mutti langt dò grad.

Gérard Carau schreibt in Beckinger Mundart.

Meistgelesen
Neueste Artikel
Zum Thema
Aus dem Ressort